Sekcja Krytyki Artystycznej na FAMIE

Zamiast podsumowania

(manifest krytyczki po przejściach)

Nie być dla nikogo wzorem. Jeśli w ogóle, to wzorem wątpliwości.

Nie mieścić się w żadnej definicji.

Nie wstydzić się twórczego podejścia do sztuki.

Nie unikać niewiedzy.

Nie zmuszać się do wyrazistego zdania na temat.

Zamiast odpowiadać, mnożyć pytania.

Pielęgnować czujność i uwagę, krytyczne podejście w każdym momencie.  

Nie zgadzać się na to, co jest.

Nie bać się marzeń.

Tworzyć wspólnotę ludzi wrażliwych. Rozwijać zdolności twórcze.

Podważać oczywistości.

Pytać o to, o co ludzie wstydzą się zapytać.

Dążyć do zmiany. 

Dla wszystkich, pojedynczo i zbiorowo.

***

Dziękuję wszystkim uczestnikom prowadzonej przeze mnie Sekcji Krytyki Artystycznej za niezwykle inspirujący czas, jaki razem spędziliśmy. Mam nadzieję, że wynieśliście z niego równie wiele jak ja. Wasza wrażliwość, nieustanna chęć do dyskusji, Wasza niezgoda na to, co zastane, a także Wasza niezwykła kreatywność, sprawiły, że pytanie o dzisiejszą rolę krytyka przestało być dla mnie banałem. Dzięki!

Pamiętajcie: marzenia są polityczne!